آیا از چگونگی طراحی انواع باسکول ها چیزی می دانید؟ آیا می دانید که در ساخت باسکول عقربه ای، باید چه قطعاتی به کار گرفته شود تا دستگاه بهترین عملکرد را داشته باشد؟
این روز ها، دستگاه های توزین همگی از نوع دیجیتالی شده و برای کار کردن، نیاز به شارژ، برق و یا باتری دارند. اما هنوز هم باسکول ها و ترازو های مکانیکی و عقربه ای در بازار موجود است که گستره مصرف نامحدودی دارد.
برخی از باسکول عقربه ای، در بیمارستان ها به عنوان ترازو نفرکش استفاده کرده و برخی دیگر، گونه ای مختلف از باسکول عقربه ای را در آشپزخانه و برای توزین میزان مواد غذایی به کار می برند. هرچند که ممکن است دقت باسکول عقربه ای به اندازی باسکول دیجیتال نباشد، اما به دلیل اینکه نیاز به برق و یا باتری ندارد تا بتواند وزن را توزین نماید، بیشتر مورد توجه افراد قرار می گیرد.
باسکول های عقربه ای از نوع بیمارستانی و یا داروخانه ای که به منظور اندازه گیری قد و وزن انسان و همچنین میزان اضافه وزن آن مورد استفاده قرار می گیرد، در بهترین نوع خود، می تواند تا نهایت ۱۵۰ کیلوگرم را توزین نماید و دقتی در حدود ۵۰۰ گرم داشته باشد. همانطور که در شکل ملاحظه می کنید، ظاهر باسکول عقربه ای از نوع داروخانه ای، بدین شکل است.
طراحی باسکول عقربه ای، در زمان های گذشته و هنگامی که هنوز باسکول های دیجیتالی به بازار عرضه نشده بودند صورت گرفته است. طراحی باسکول عقربه ای ساده بوده و چندان پیچیدگی خاصی را شامل نمی شود. تنها تفاوتی که در ساخت و چگونگی طراحی باسکول عقربه ای و دیجیتالی محسوس می باشد، استفاده نکردن از مدار های دیجیتالی و لودسل هایی که امروزه در چهار سوی کفه باسکول دیجیتال به کار گرفته می شود. همین لودسل ها و حسگر های وزن، سبب شده تا باسکول دیجیتالی، دقت توزین بالاتری به نسبت باسکول عقربه ای داشته باشد. با تمام این وجود، هنوز هم در بازار فروش، تقاضا برای باسکول عقربه ای، چه از نوع آشپزخانه ای و چه از نوع نفرکش بیمارستانی و خانگی، زیاد می باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.